เมื่อวานนั่งคุยกับเพื่อนคนนึงแล้วได้แนวความคิดบางอย่างในชีวิตที่น่าสนใจ อยากเอามาเล่าให้ฟังกันค่ะ
ครั้งหนึ่ง ในวันที่เพื่อนคนนี้มันเหนื่อยจากงาน จากการใช้ชีวิตจนถึงจุดพีคของความรู้สึกในช่วงนั้น มันกลับมาที่บ้าน คุยกับแม่และเริ่มร้องไห้
นางเล่าให้แม่ฟังว่าชีวิตตอนนี้เหมือนกับแบกความรับผิดชอบไว้เยอะมาก และในทุกวันนางกดดันตัวเองว่ากูต้องทำให้ดีที่สุด ดีมากๆ ดีกว่าเดิมเพื่อพิสูจน์ตัวเองกับคนรอบข้างที่เคยดูถูก ที่เคยคิดว่านางทำไม่ได้ ให้เค้ารู้ว่านางทำได้ และนางต้องทำให้ตัวเองประสบความสำเร็จแบบ Perfect ที่สุดโดยที่ไม่มีคนครหาใดๆ
แต่การกดดันตัวเองเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่างในวันนี้มันทำให้นางเหนื่อยกับการใช้ชีวิต ทุกอย่างมันกดทับไปหมด และกลายเป็นว่านางไม่มีความสุขเลย
หลังจากเพื่อนระบายจบ แม่ของนางก็คิ้วขมวด แล้วพูดเบาๆว่า
"มันหน้าที่หนูเหรอที่ต้องไปพิสูจน์ตัวเองกับใคร?"
และแม่ก็ตั้งคำถามกับเพื่อนว่าทุกวันนี้นางใช้ชีวิตไปทำไม เพื่อตัวเราเองหรือเพื่อใคร ทำไมเราถึงต้องหมดเวลาชีวิตไปเพื่อให้คนอื่น Approve เรา?
"มันไม่ใช่หน้าที่เราเลยที่ต้องทำให้คนอื่นเห็น"
"แต่อย่างน้อยเราก็ต้องพิสูจน์กับตัวเราเองรึเปล่าแม่ ว่าเราทำได้" เพื่อนถามกลับ
"พิสูจน์ทำไม? ให้กำลังใจตัวเองสิวะ"
แม่ตอบ และส่วนตัวว่ามันจริงมาก
สิ่งที่หลายคนอาจจะลืมในทุกวันนี้คือการให้กำลังใจตัวเอง ในขณะที่เราปลอบ เราโอ๋ เรา Cheer up ทุกคนรอบตัวได้หมด แต่เราดันบอกตัวเองว่าห้ามล้ม ห้ามพลาด ห้ามหยุด แล้วพอจิตใจไม่ไหวเราก็ไปขอกำลังใจจากคนอื่น
แน่นอนเราได้พลังดีๆจากคนรอบตัวในเวลานั้น แต่แล้วเราก็กลับไปกดดันตัวเองต่อ วกเข้าสู่จุดที่ไม่ไหว และกลับไปขอกำลังใจคนรอบตัวอีกรอบ วนลูปไปแบบนี้
เพราะสุดท้ายเราลืมไปแล้วว่าคนสำคัญที่สุดที่จะบอกว่าเราไหวหรือไม่ไหวก็คือตัวเราเอง
"อันไหนเป็นหน้าที่ของเรา เราก็ทำให้เต็มที่เท่านั้น และไม่ใช่เพื่อให้ใครมาบอกว่าเราเก่ง แต่เพื่อเราจะสามารถบอกตัวเองได้ว่าวันนี้มึงเก่งมาก
แล้วถ้าวันไหนมันไม่เก่ง
"เราก็แค่บอกมันว่า มึง....มันไม่เป็นไรว่ะ"
แรงผลักดันในชีวิตมนุษย์มีหลายแบบ และหนึ่งในนั้นก็คือการใช้พลังลบเพื่อขับเคลื่อนตัวเอง หลายคนจึงกดดันกับการใช้ชีวิต กลัวพลาด กลัวล้ม กลัวผิดหวัง เพราะรู้สึกตัวเองแบกหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้ไว้เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าชั้นไม่ได้เป็นแบบที่เค้าว่ากัน
แต่มันไม่ใช่ภาระของเราที่จะต้องเอาเป็นเอาตายเพื่อทำให้ทุกคนบนโลกเห็นและยอมรับ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ประสบความสำเร็จเพื่อตัวเราเอง และเพื่อความสุขของตัวเราเอง
"ถ้ามิ้มใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง นั่นก็ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองเพื่อใครอีกแล้ว"
แม่ยิ้มและพูดปิดสรุปบทสนทนาไว้แบบนั้น
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด